بامدادان كه تفاوت نكند ليل و نهار"
خوش بود عاشقي و دلبري و بوس و كنار!


خوش بود برسر اين كوچه نشستن يكسر
خوش بود ديدن آنكو كه ز ما برده قرار!


گشت ارشاد اگر بر سر اين كوچه نبود
مي شد آخر بدهم نامه ء خود را به نگار!


كاش يك لحظه درآيد ز سراپرده برون
آنكه عشقش ز من خسته در آورده دمار!


گر بيايد پدرش بار دگر از پي او
عقل فرمان دهدم تا كه كنم زود فرار !


"اي كه از كوچه ء معشوقهء ما مي گذري"
هيچ از خويش تو ناموس نداري انگار ؟!


بار ديگر اگرت باز ببينم اينجا
اين من و اين تو و اين كوچه و اين ضامن دار!


دلبرا ما چه به هم خوب ميآييم ، ببين
من چنان ممّد گلزار و تو مهناز افشار !


پس در اين صبح بهاري تو بيا اي مه ناز
نرم نرمك بگذاريم قدم ، در گلزار !


" بامدادان كه تفاوت نكند ليل و نهار "
كاش ما را سر كوچه نگذاري سر كار !

●••▪· پاییز را دوست دارم ●••▪·

پاییز را دوست دارم... بخاطر غریب و بی صدا آمدنش بخاطر رنگ زرد زیبا و دیوانه کننده اش بخاطر خش خش گوش نواز برگ هایش بخاطر صدای نم نم باران های عاشقانه اش  بخاطر رفتن و رفتن... و خیس شدن زیر باران های پاییزی بخاطر بوی مست کننده خاک باران خورده کوچه ها بخاطر غروب های نارنجی و دلگیرش  بخاطر شب های سرد و طولانی اش بخاطر تنهایی و دلتنگی های پاییزی ام بخاطر پیاده روی های شبانه ام            بخاطر بغض های سنگین انتظار بخاطر اشک های بی صدایم بخاطر سالها خاطرات پاییزی ام بخاطر معصومیت کودکی ام بخاطر نشاط نوجوانی ام بخاطر تنهایی جوانی ام بخاطر اولین نفس هایم بخاطر اولین گریه هایم بخاطر اولین خنده هایم بخاطر دوباره متولد شدن بخاطر رسیدن به نقطه شروع سفر بخاطر یک سال دورتر شدن از آغاز راه بخاطر یک سال نزدیک تر شدن به پایان راه بخاطر غریبانه و بی صدا رفتنش پاییز را دوست دارم، بخاطر خود پاییز و من عاشقانه پاییز را دوست دارم...

دختري بود نابينا
که از خودش تنفر داشت
که از تمام دنيا تنفر داشت
و فقط يکنفر را دوست داشت
دلداده اش را
و با او چنين گفته بود
« اگر روزي قادر به ديدن باشم